کشت سلول و بافت 'گیاهی
نازیلا باقری؛ بهرام ملکی؛ علی عمارلو
دوره 1، شماره 2 ، آذر 1399، ، صفحه 1-5
چکیده
پیشینه مطالعه و هدف: گیاه مورد (Myrtus communis L.) گیاهی چندساله، معطر و با خواص دارویی متعدد می‌باشد. مورد یک گیاه دارویی است که در طب سنتی در بسیاری از نقاط جهان استفاده می‌شود. تکثیر این گیاه از طریق قلمه یا بذر دشوار است. دوره خواب طولانی بذر و تولید گیاهچه‌های کوچک و ضعیف از معایب دیگر تکثیر با بذر می‌باشد. بهینهسازی روشهای کشت بافت ...
بیشتر
پیشینه مطالعه و هدف: گیاه مورد (Myrtus communis L.) گیاهی چندساله، معطر و با خواص دارویی متعدد می‌باشد. مورد یک گیاه دارویی است که در طب سنتی در بسیاری از نقاط جهان استفاده می‌شود. تکثیر این گیاه از طریق قلمه یا بذر دشوار است. دوره خواب طولانی بذر و تولید گیاهچه‌های کوچک و ضعیف از معایب دیگر تکثیر با بذر می‌باشد. بهینهسازی روشهای کشت بافت به منظور آسان نمودن استفاده از ترکیبات این گیاه دارویی، بسیار مهم است. بنابراین در این پژوهش به بررسی اثر هورمون‌های مختلف باززایی بر افزایش راندمان باززایی این گیاه دارویی پرداخته شده است. روش مطالعه: برای اجرای این آزمایش نیاز به تعداد زیادی بذر جوانه‌ی زده‌ی این گیاه در محیط موراشیک-اسکوگ (MS) بود. بعد از 20 روز بذرهای جوانه زده به سه ریزنمونه‌ی ساقه‌چه، ریشه‌چه و برگچه تقسیم شده و در محیط MS حاوی هورمون 2,4-D تقسیم شدند. بعد از گذشت 7 روز در ریزنمونه‌ها کالوس‌زایی ایجاد شد. ریزنمونه‌ها برای ارزیابی درصد باززایی در محیط MS حاوی هورمون کنتین،BAP ، TDZ و ترکیب دو هورمون BAP+TDZ در چهار سطح (0-1-2-3) میلی‌گرم بر لیتر قرار داده شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین میزان کالوس‌زایی و سرعت رشد کالوس در ریزنمونه‌های برگچه بدست می‌آید. هورمون کنتین کم اثرترین هورمون در جهت باززایی این گیاه بود و هورمون TDZ تاثیری بیشتر از دو هورمون کنتین و BAP بر باززایی داشت. همچنین بیشترین درصد باززایی کالوس در ریزنمونه برگچه در حضور 5/1 میلی‌گرم بر لیتر از هورمون BAP و 5/1 میلی‌گرم بر لیتر از هورمون TDZ مشاهده شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از ریزنمونه برگچه و حضور هر دو هورمون TDZ و BAP میزان باززایی چشمگیری در گیاه مورد ایجاد می‌نماید.
کشت سلول و بافت 'گیاهی
حسین پاسالاری؛ جواد کریمی
دوره 1، شماره 2 ، آذر 1399، ، صفحه 27-34
چکیده
پیشینه مطالعه و هدف: تراکم تراریزش کم و ظهور تنوع بالای سوما کلونال (soma clonal) از معایب کشت درون شیشه‌ای سیب‌زمینی (Solanum tuberosum L.) تلقی می‌شود. در این پژوهش، دو نوع هورمون گیاهیِ اکسین (NAA, 2, 4-D) و سیتوکینین (BAP, ZR) با غلظت‌هایی خاص بصورت ترکیبی برای دستیابی به یک پروتکل باززایی کارا برای سه ژنوتیپ سیب زمینی وتراز (Vetraz)، اسکارب (Scarb) و ادیسای ...
بیشتر
پیشینه مطالعه و هدف: تراکم تراریزش کم و ظهور تنوع بالای سوما کلونال (soma clonal) از معایب کشت درون شیشه‌ای سیب‌زمینی (Solanum tuberosum L.) تلقی می‌شود. در این پژوهش، دو نوع هورمون گیاهیِ اکسین (NAA, 2, 4-D) و سیتوکینین (BAP, ZR) با غلظت‌هایی خاص بصورت ترکیبی برای دستیابی به یک پروتکل باززایی کارا برای سه ژنوتیپ سیب زمینی وتراز (Vetraz)، اسکارب (Scarb) و ادیسای (Odyssey) استفاده شد. روش مطالعه: ریزنمونه‌ها بر روی محیط کشت MS با ترکیبات هورمونی 1 میلی‌گرم در لیتر BAP و 1/0 میلی‌گرم در لیتر NAA، 2 میلی‌گرم در لیتر BAP و 2/0 میلی‌گرم در لیتر NAA و 3 میلی‌گرم در لیتر BAP و 3/0 میلی‌گرم در لیتر 2.4-D، 1 میلی‌گرم در لیتر ZR و 1/0 میلی‌گرم در لیتر NAA، 2 میلی‌گرم در لیتر BAP و 2/0 میلی‌گرم در لیتر NAA و 3 میلی‌گرم در لیتر BAP و 3/0 میلی‌گرم در لیتر NAA قرار داده شد. نتایج: بیشترین درصد و تعداد ریشهزایی و باززایی شاخساره در محیط حاوی 3/0 میلی‌گرم در لیترNAA و 2.4-D و 3 میلی‌گرم در لیتر BAP و ZR به ترتیب، رخ داد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه سه ژنوتیپ سیب زمینی از لحاظ آماری در ظرفیت باززایی برگهایشان متفاوت بودند. ژنوتیپ ادیسای (Odyssey) پاسخ ضعیفی به باززایی برگ نشان داد.
