نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• شهین سیف ¹
• رحیم احمدی ^{2، 3}
• سارا نجفی ³

¹ گروه زیست شناسی ، دانشکده علوم پایه, واحد همدان ,دانشگاه آزاداسلامی، همدان، ایران.

² گروه بیولوژی، کالج بین المللی اویسینا، بوداپست، مجارستان

³ گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

چکیده

پیشینه و هدف: مطالعات نشان می دهند که برخی عصاره های گیاهی بر بهبود طول عمر سلولهای خونی موثر می باشند، گرچه مکانیسم اثر آنها در موراد زیادی آشکار روشن نیست. بر این اساس مطالعه حاضر به بررسی اثرات عصاره نخود فرنگی و آلوئه ورا بر پایداری غشای سلولی در گلبولهای قرمز خون انسان پرداخته است.
روش بررسی: طی این تحقیق تجربی آزمایشگاهی نمونه خونی از افراد سالم به دست آمد و نمونه های خونی به گروه های کنترل (تیمار با نرمال سالین) و تیمار با سولفاسالازین با غلظتهای 2، 4 و 6 میلی گرم/کیلوگرم تقسیم بندی شدند. نمونه های تیمار شده با 2 میلی گرم/ کیلوگرم سولفاسالازین با عصاره نخود فرنگی و آلوئه ورا با غلظتهای 2، 4 و 6 میلی گرم/کیلوگرم تیمار شدند و پایداری غشای گلبولهای قرمز به روش استاندارد محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: سولفاسالازین سبب کاهش معنا دار ثبات غشای گلبول قرمز در مقایسه با گروه کنترل شده است, تیمار نمونه ها با غلظتهای 4 و 6 میلی گرم/کیلوگرم عصاره نخود فرنگی سبب افزایش معنادار پایداری غشا در مقایسه با گروه های تیمار شده با سولفاسالازین شد. تیمار با غلظت 2، 4 میلی گرم/کیلوگرم عصاره آلوئه‌ورا سبب افزایش پایداری غشا نشد و غلظت 6 میلی گرم/ کیلوگرم عصاره آلوئه ورا سبب افزایش غیر معنادار پایداری غشا گردید.
نتیجه گیری: بر خلاف آلوئه ورا، عصاره نخود فرنگی در نمونه های خونی افراد سالم می تواند سبب افزایش پایداری غشا گلبولهای قرمز گردد.

کلیدواژه‌ها

• نخود فرنگی
• آلوئه ورا
• پایداری غشا
• گلبول قرمز انسان

موضوعات

• کشت سلول و کشت بافت

عنوان مقاله [English]

The protective effects of Aloe vera and Pisum sativum on the stability of human red blood cells membrane treated with Sulfasalazine

نویسندگان [English]

• Shahin Seyf ¹
• Rahim Ahmadi ^{2 3}
• Sara Najafi ³

¹ Department of Biology, Faculty of Basic Sciences, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran

² Department of Biology, Avicenna International College, Budapest, Hungary|Department of Biology, Faculty of Basic Sciences, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran

³ Department of Biology, Avicenna International College, Budapest, Hungary|Department of Biology, Faculty of Basic Sciences, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran

چکیده [English]

Background and aim: Studies show that some plant extracts are effective in improving the lifespan of blood cells, although the mechanism of action is not clear in many cases. Accordingly, the present study investigated the effects of Pissum sativum L and Aloe vera extract on cell membrane stability in human red blood cells.
Methods: In this experimental laboratory study, blood samples were obtained from healthy individuals, and blood samples were divided into the control group (treated with normal saline) and 2, 4, and 6 mg/kg of sulfasalazine receiving groups. Samples treated with 2 mg/kg of sulfasalazine were treated with 2, 4, and 6 mg/kg of Pissum sativum L and Aloe vera extract, and the erythrocyte membrane stability was calculated by standard methods. Data were analyzed using a one-way analysis of variance.
Results: Sulfasalazine significantly reduced the stability of the erythrocyte membrane compared to the control group. Treatment of samples with concentrations of 4 and 6 mg/kg Pissum sativum L extract significantly increased membrane stability compared to the groups treated with sulfasalazine. Treatment with 2 and 4 mg/kg of Aloe vera extract did not increase membrane stability and a 6 mg/kg of Aloe vera extract non-significantly increased the membrane stability.
Conclusion: Unlike Aloe vera, Pissum sativum L extract can increase the membrane stability of red blood cells in healthy people.

کلیدواژه‌ها [English]

• Pissum sativum L
• Aloe vera
• Membrane stability
• Human red blood cells